Het onderwijssysteem in India

Het onderwijssysteem in India kent verschillen per regio maar is zeker verschillend van wat we kennen in België.
Sinds 2010 is er een leerplicht voor kinderen tussen 6 en 14 jaar. Dit wordt niet gecontroleerd en is voor vele arme gezinnen ook niet haalbaar. Hoewel het openbaar onderwijs technisch gezien gratis is, moet er toch een inschrijvingsgeld worden betaald, schoolboeken en -materialen aangekocht, schooluniformen aangeschaft.
Een kind dat naar school gaat, kan ook niet zorgen voor een beetje extra gezinsinkomen door te bedelen of ijzer te verzamelen of een andere kinderjob te doen.
Inschrijven in een private school is door de hoge kostprijs voor de arme gezinnen helemaal onbetaalbaar.

Het systeem

Hiernaast wordt in een tabel het systeem schematisch weergegeven. Dit is weliswaar vereenvoudigd maar geeft wel een idee.

In de kleuterschool (Kindergarten) wordt niet zo veel gespeeld maar wordt al een basis van rekenen en taal gelegd. Hier wordt bijvoorbeeld al een alfabet geleerd.

Vanaf de lagere school worden de leerjaren aangeduid met Romeinse cijfers en er wordt altijd verder geteld.

Slechts weinig leerlingen maken het lager onderwijs helemaal af en nog minder gaan daarna verder studeren.

Door de relatief hoge kosten is studeren voorbehouden voor wie het kan betalen, dus zeker niet voor de miljoenen kansarmen. Meer dan 8 miljoen kinderen in India gaan niet naar de lagere school (cijfer van Unicef).

Maar wie wel een universitair diploma kan behalen, wacht ook niet altijd een rooskleurige toekomst. Door de hoge werkloosheid raken 60% van universitair geschoolden niet aan een job. Er is dan ook een grote uitstroom van deze hooggeschoolden (brain drain).

Enkele vaststellingen

• De scholingsgraad is laag en bij kansarmen zeer laag tot nihil.
• De kostprijs voor scholing is relatief hoog.
• Er zijn enorme kwaliteitsverschillen in de verschillende onderwijsvormen.
• Staatsexamens brengen deze verschillen aan het licht maar er zijn te weinig staatsmiddelen om de structurele nood te lenigen.
• De overheid kent het probleem maar het is zo groot dat het niet onmiddellijk opgelost zal raken. Er is bijvoorbeeld al een leerplicht maar die kan niet gecontroleerd of afgedwongen worden.
• Leerkrachten worden niet betaald door de overheid maar veelal door de school zelf. Scholen gebruiken hiervoor een deel van het inschrijvingsgeld. In de scholen met vooral kansarme kinderen zijn er geen of zeer lage inschrijvingsgelden en dus zijn de maandlonen van de leerkrachten ook zeer laag. (Ter vergelijking: een McDonald's in India is gemiddeld half zo duur als in België, maar de lonen van de Indiër zijn vele malen lager dan die van een Belg)
• Er is weinig tot geen controle op de leerkrachten en van begeleiding is er vaak helemaal geen sprake.